Als 7 jarige meisje begon ik met judo, omdat mijn vader graag wilde dat zijn oudste kind en dochter zich moest gaan leren verdedigen. Vijf jaar lang zat ik een beetje aan te klooien en genoot ik van de gezelligheid in de groep. Op mijn 12e mocht ik officieel in de wedstrijdgroep en leerde ik voor het eerst echt het stukje winst en verlies. Hoewel ik niet echt super veel talent had, wist ik nog wel veel partijen voor me te winnen. Dat is het begin van wat judo mij gebracht heeft.
Tot aan mijn 16ewas het mijn grootste wens om Nederlands kampioen te worden. In dat jaar wist ik op het NK onder de 20 jaar een bronzen medaille en het NK onder de 17 jaar een zilveren medaille te behalen. Aan het einde van het jaar waren de senioren kampioenschappen en wist ik, in de klasse tot -52 kilo, mijn eerste gouden medaille binnen te halen. Er ging een wereld voor me open. Ik zette daarna gelijk als droom om voor olympisch goud te gaan. Iets waar ik heeeel ver vandaan was op dat moment. Helaas is dat olympisch goud ook nooit gekomen. Ook het staan op de
Spelen niet. Een nominatie voor de Spelen van 2008 (Beijing) is het dichtstbij waar ik ooit ben gekomen, maar helaas niet geplaatst. Wel mocht ik op Wereld en Europese kampioenschappen staan. Helaas zonder medaille naar huis. Maar ik ging door en wist in mijn carrière nog 4 Nederlandse titels op mijn naam te zetten en nog meer medailles tijdens deze kampioenschappen. Daarnaast nog medailles op internationale podia. Doorzettingsvermogen dus.
Doorzettingsvermogen is meer dan alleen halen waar je voor gaat. Het is door vallen en opstaan toch doorgaan en zo ver mogelijk komen. Tuurlijk, als ik achteraf kijk had ik bepaalde dingen anders kunnen doen en dan had ik waarschijnlijk met betere resultaten kunnen eindigen. Maar ja, als en waarschijnlijk zijn woorden waar je nu weinig aan hebt. Een deel wat beter had gekund was mijn schouder blessure.
Schouderblessure
Ondanks dat ik daar nu nog steeds last van kan hebben, was dat wel iets wat me tegen hield om 100% of soms 200% te geven. De laatste periode dat ik judoode, heb ik elk toernooi met dyclofinac of met ibuprofen op de mat gestaan, om toch zo de pijn de maskeren. Maar ja, je kan wel volle bak in de wedstrijd gaan maar in de trainingen worden natuurlijke de vorderingen gemaakt. En daar kon ik niet elke keer volle bak of onder medicatie. Toen ik stopte, leerde ik dus om meer naar mijn lichaam te luisteren.
Wat ik namelijk niet had gehoord, is dat de manier hoe ik afviel (Op een hele slechte manier net zoals vele andere om mij heen en nu nog hoor ik gruwelijke verhalen er over) ook een stukje ontregelt hadden van mijn lichaam, mijn menstruatie was niet eens benoemwaardig in die tijd. Nu denk ik daar anders over. En juist omdat ik nadat ik stopte meer leerde luisteren, ontdekte ik ook de dingen waar ik bang voor was. Faalangst. Of dat ik het eigenlijk deed, omdat men dat verwachte. Mensen vroegen namelijk als eerste hoe is het met judo. Het was een soort verwachtingspatroon. Ik was judo geworden i.p.v. judo een onderdeel van mijn leven.
Wereldkampioen
Omdat judo altijd een onderdeel zou blijven, blijft het altijd in je hart en in je lichaam. Met de kennis die ik tot mij had genomen in de jaren nadat ik gestopt was, besloot ik nog een poging te doen om judo op te pakken. Weliswaar niet op het Olympisch niveau, wat veelste veel werk en moeite koste (te lang eruit en te “oud”), maar wel op een wereldkampioenschappen bij de Veteranen (30+ en minimaal 2 jaar niet meer in het Olympisch circuit gejudood). En de ervaring die ik heb gehad van mijn judo periode, de spanning, het op gewicht zijn etc. kwamen mooi bijeen met als gevolg een gouden medaille, die ik terug naar huis mocht nemen. Zoals ik al zei niet op het niveau dat ik wilde maar wel mooi om te zien dat mentaal, lichaam en geest goed met elkaar waren afgesteld en dat ik toen zelfs het fitste moment van mijn lichaam heb ervaren.
Judo bracht me veel
Mijn les naar jou toe; luister naar je lichaam het geeft constant hints, waardoor je mooie dingen kunt missen. Open je ogen zodat je meerder manieren ziet om je doel te behalen. Doe de dingen die je moet doen om het te halen (ja er zitten soms geen leuke dingen tussen). En ga door!! Kom zo dicht mogelijk bij jouw doel. Dit is toepasbaar op meerdere gebieden naast topsport; zoals je gezondheid, op je werk, je relaties etc. Doe er je voordeel mee.
Laat me weten als je hier hulp bij wilt hebben, ik help graag.
Ik schreef een blog over de 4 fases van leren op mijn Fitbubbel pagina, waardoor je bewuster kan worden van je eigen leerfases.